Ebel worstelt met onbegrip, maar de wereld om hem heen net zo goed. Ebel leert en wij leren van Ebel.

‘Een Wreed Sprookje’, waar je niet in wil leven, maar wel over wil lezen. Mee griezelen met alles wat op het pad van je hoofdpersoon komt en je adem inhouden tot je bij de laatste bladzijde bent en kunt zuchten, heel diep kunt zuchten, omdat het wrede sprookje eindigt met die bekende woorden. En hij leefde …

Over dat einde verklappen we niets, daar kom je alleen als je de hele tocht met ons aandurft.